Duszpasterstwo osób stanu wolnego
Sykomora uważana jest za symbol żywotności, gdyż ma szczególne zdolności regeneracyjne. Gdy wiatr odsłoni jej korzenie, następne tworzy głębiej. Jeśli zasypie ją piasek, jej pień i gałęzie przekształcają się w korzenie i drzewo rośnie dalej w górę.
Z zagrzebanych w piasku kawałków pędów wyrastają drzewa o ogromnych liściach, sięgające do dwudziestu metrów.
Utożsamiana jest ona także z odnową, odrodzeniem i łącznością z Bogiem ze względu na historię Zacheusza z Jerycha, nieuczciwego celnika zbierającego podatki dla nienawidzonych Rzymian. Zacheusz wyszedł poza swoją strefę komfortu. Wdrapał się na drzewo pragnąc zobaczyć Jezusa i nie zważał na to, jak będzie to odebrane przez innych. Doświadczył on zachwytu Chrystusem. Przeżył skruchę, obiecał zadośćuczynienie. Urządził ucztę w swoim domu dla Pana i innych ludzi. Zacheusz przez to wydarzenie stanął w prawdzie i wyszedł też z pewnego rodzaju izolacji, samotności.
Osoby stanu wolnego potrzebują w szczególny sposób stale się odnawiać, nawiązywać łączność z Jezusem. Nie mają one typowego bodźca do zmian, którym jest życie w rodzinie. Żyjąc w pojedynkę należy wyszukiwać swoje wyzwania, które odrodzą duszę, umysł, serce, czyli z odwagą wejść na swoją sykomorę. Niektóre z tych wyzwań dotyczą przezwyciężania swoich słabości, wad lub rozwijania uzdolnień. Inne to nawiązywanie, pielęgnowanie i uzdrawianie relacji z Bogiem i z innymi ludźmi. Kolejne skierowane są na odkrywanie jak w witalny, płodny sposób realizowac swoje powołanie czyli wnosić do społeczeństwa swój niepowtarzalny wkład.
Duszpasterstwo skupia ludzi:
– stanu wolnego (panny i kawalerowie, wdowy i wdowcy),
– bezdzietnych,
– pragnących zawrzeć małżeństwo jak i tych, którzy świadomie wybrali życie w pojedynkę oraz ludzi, którzy to powołanie jeszcze rozeznają,
– pragnących działać na rzecz naszej parafii.
Cele duszpasterstwa:
– formacja duchowa (wspólna Eucharystia, adoracja Najświętszego Sakramentu, rozważanie Pisma Świętego, wykłady, lektura)
– służba liturgiczna (czytanie, psalm) lub poszukiwanie, zachęcanie innych do posługi,
– wolontariat na rzecz potrzeb parafialnych,
– formacja osobowa poprzez głębsze odkrywanie swego powołania, współpracę, wymianę talentów, wzajemną pomoc, spotkania towarzyskie (kulturalne, sportowe, turystyczne itd), tworzenie się w grupie relacji koleżeńskich, przyjaźni.
Duszpasterstwo osób stanu wolnego nie pełni funkcji biura matrymonialnego. Stanowi ono swego rodzaju rodzinę, serdeczną grupę dla tych, którzy nie założyli rodzin. Jej zadaniem jest ułatwienie, inspirowanie wspólnej podróży do Nieba, podczas której odkrywamy Boga, siebie i innych. Jest możliwość pojawienia się i rozwijania w jej obrębie relacji romantycznych ale nie to jest jej istotą. Duszpasterstwo daje przestrzeń do samorozwoju na różnych polach, budowania więzi sąsiedzkich, służenia innym w odpowiedzi na prośbę naszego Mistrza – Jezusa.
Duszpasterstwo osób stanu wolnego ma swoich patronów:
św. Antoni z Padwy – jest to przede wszystkim patron spraw, które warto odnaleźć w swoim życiu… Był postacią o niezwykle silnym i charyzmatycznym charakterze. Autentyczny, inteligentny, odważny, pokorny, wrażliwy. O najtrudniejszych sprawach mówił tak klarownie, że rozumieli go prości ludzie i królowie.
św. Rita z Cascii – jest przyzywana do spraw beznadziejnych. Kobieta, która była panną, małżonką, matką; wdową, która straciła synów i zakonnicą. Wsławiła się bezgranicznym oddaniem Bogu, pogodą ducha, łagodnością, pracowitością, umiejętnością rozwiązywania konfliktów i wybaczania. Jest opiekunką wielu dzieł charytatywnych.
Informacje na temat terminów spotkania umieszczane są w ogłoszeniach parafialnych, w kalendarzu na stronie parafialnej oraz za pośrednictwem grupy w aplikacji Whatsapp.
Kontakt: Anna Wojciechowska, tel. 506 39 22 77 lub annawojciechowska@yahoo.pl
* * *
Powrót do strony głównej z aktualnościami bieżącymi.
